Carboxyhemoglobin

Karboksyhemoglobina (hemoglobina tlenkowęglowa, HbCO) powstaje na skutek połączenia hemoglobiny z tlenkiem węgla - bezwonnym, bezbarwnym i niedrażniącym gazem powstającym podczas niepełnego spalania gazu ziemnego. Do zatruć najczęściej dochodzi w okresie jesienno-zimowym, drogą oddechową. Tlenek węgla wykazuje 200-250-krotnie większe powinowactwo do hemoglobiny niż tlen. Związanie przez hemoglobinę cząsteczki CO powoduje zmiany konformacyjne jej cząsteczki, hemoglobina nie transportuje tlenu do tkanek i narządów, zmniejszając ich utlenowanie. Objawy zatruciem karbosychemoglobiną to ból głowy, splątanie, osłabienie a w przypadkach ciężkich śpiączka i depresja oddechowa. W wyniku zatrucia tlenkiem węgla może dochodzić też do uszkodzenia mięśni. Oznaczanie HbCO jest przydatne w monitorowaniu leczenia zatrucia CO. Potwierdzeniem zatrucia tlenku węgla jest stwierdzenie karboksyhemoglobiny powyżej 3% , u osób palących wyroby tytoniowe powyżej 10%.