Badania krwi

Receptor NMDA to białko, które kontroluje impulsy elektryczne w mózgu i ma kluczowe znaczenie dla jego funkcjonowania. Badanie przeciwciał przeciwko receptorowi NMDA może być wykorzystane do potwierdzenia diagnozy rzadkiej choroby autoimmunologicznej, zapalenia mózgu anty-NMDAR, a także do monitorowania odpowiedzi na leczenie.

Oznaczanie przeciwciał przeciwko częściom komórek, zwanym mikrosomami, z wątroby i nerek (anty-LKM 1) jest stosowane w diagnostyce autoimmunologicznego zapalenia wątroby.

Oznaczanie przeciwciał przeciwko kanałom potasowym VGKC jest wykorzystywane w diagnostyce chorób neuronalnych o charakterze autoimmunologicznym.

Przeciwciała przeciwko endomysium (EmA) i gliadyna (AGA) w klasie IgA mogą występować w przebiegu choroby trzewnej lub celiakii, choroby o podłożu immunologicznym, obejmującej nietolerancję glutenu, który znajduje się między innymi w zbożach.

Badanie polegające na wykrywaniu przeciwciał przeciwko korze nadnerczy, metodą półilościową, immunofluorescencyjną. Badanie przydatne w diagnostyce choroby Addisona (pierwotna niedoczynność nadnerczy), niewydolności jajników, poliendokrynopatiach.

Oznaczanie przeciwciał przeciw jednoniciowemu DNA (anty-ssDNA) jest stosowane w badaniach pacjentów z możliwym toczniem rumieniowatym układowym.

Oznaczenie przeciwciał klasy IgA przeciwko ß2-glikoproteinie1 metodą ELISA jest przydatne w diagnostyce zespołu antyfosfolipidowego

Oznaczenie przeciwciał klasy IgM przeciwko ß2-glikoproteinie1 metodą ELISA jest przydatne w diagnostyce zespołu antyfosfolipidowego.

Badanie polega na oznaczeniu przeciwciał przeciwjądrowych Sm, markera tocznia rumieniowatego układowego.

Oznaczenie przeciwciał klasy IgG przeciwko ß2-glikoproteinie1 metodą ELISA jest przydatne w diagnostyce zespołu antyfosfolipidowego, układowej choroby tkanki łącznej, która objawia zakrzepicą żylną lub tętniczą oraz niepowodzeniami położniczymi.