Antygen białka C

Badanie antygena bałka C mierze stężenie białka C, ważnego dla krzepnięcia krwi. Badanie się wykonuje w celu wyjaśnienia przyczyny incydentu zakrzepowo-zatorowego, aby sprawdzić, czy występuje dziedziczny lub nabyty niedobór białka C.

Opis badania

Antygen białka C

Znaczenie kliniczne

Białko C to prawidłowo występujące we krwi białko hamujące proces krzepnięcia krwi, ograniczając powstawanie skrzepu. Jest ono syntetyzowane w wątrobie w obecności witaminy K. Białko C jest antykoagulantem, który po aktywacji hamuje aktywny czynnik V i VIII. Oznaczenie białka C zazwyczaj wykonuje się w ramach badań oceniających możliwość występowania zaburzeń krzepnięcia (nadkrzepliwości) i/lub jako pomoc w wyjaśnieniu przyczyny występowania zakrzepicy żył głębokich lub choroby zakrzepowo-zatorowej żył, szczególnie, jeżeli występuje ona u osób stosunkowo młodych (poniżej 50. roku życia) lub ma nietypowe umiejscowienie, na przykład w żyłach prowadzących do wątroby lub nerek, albo żyłach mózgu. Oznaczenie białka C pozwala ocenić jego czynność (aktywność) lub ilość (antygen). Podwyższone stężenie nie jest istotne klinicznie, obniżone stężenie białka C może być związane z niewystarczającym wytwarzaniem lub zwiększonym zużyciem. Na obniżenie poziomu może mieć wpływ choroba wątroby, niedobór witaminy K lub leczenie przeciwzakrzepowe antagonistami witaminy K. Stany takie jak rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (DIC) szybciej zużywają zapas czynników krzepnięcia, w tym białka C, zmniejszając jego stężenie we krwi.

Przygotowanie pacjenta

Materiał: Osocze cytrynianowe