HIV-RNA (jakościowo)

Badanie polega na wykrywaniu obecności materiału genetycznego ludzkiego wirusa nabytego niedoboru odporności (HIV) we krwi, w celach diagnostycznych, może być wykonane wcześniej po narażeniu na zakażenie niż inne testy, a także jest wykonywane u noworodków i niemowląt matek HIV-dodatnich.

Opis badania

HIV-RNA (jakościowo)

Znaczenie kliniczne

HIV - human immunodeficiency virus , ludzki wirus nabytego niedoboru odporności wywołuje chorobę o charakterze przewlekłym powodująca postępujące upośledzenie odporności. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą krwi, kontaktów seksualnych lub wertykalnie z matki na dziecko w okresie ciąży lub karmienia piersią. Wirus atakuje komórki układu odpornościowego limfocyty T CD4, monocyty, makrofagi. W przebiegu nieleczonego zakażenia dochodzi do rozwoju zespołu nabytego niedoboru odporności (acquired immunodeficiency syndrome – AIDS). W diagnostyce zakażenia wirusem HIV zalecane jest wykonanie badania w kierunku wykrycia antygenu p24 HIV (po około 14 dniach od zakażenia) oraz przeciwciał anty-HIV 1/2 (po 4-12 tygodniach od zakażenia). Jakościowe badanie obecności RNA HIV jest rekomendowane do wykonania u osób po ekspozycji, z podejrzeniem wczesnej fazy zakażenia, przed serokonwersją, u osób z możliwą serokonwersją późną – np. u pacjentów z niedoborami odporności o innej, niż zakażenie HIV przyczynie, u pacjentów z dwukrotnym dodatnim wynikiem testu przesiewowego i jednoczesnym niejednoznacznym lub ujemnym wynikiem testu Western blot, noworodków oraz niemowląt matek HIV-dodatnich.

Przygotowanie pacjenta

Materiał: Krew EDTA