Cytologia jednowarstwowa LBC + HPV DNA 4 (genotyp 6, 11, 16, 18)

Test „Cytologia jednowarstwowa LBC” pozwala na wykrycie nieprawidłowych komórek szyjki macicy, nawet takich, które przy konwencjonalnym badaniu ginekologicznym nie zostały zauważone. Badanie cytologiczne jest podstawowym, nieinwazyjnym oraz niebolesnym badaniem szyjki macicy, które pozwala na wykrycie wczesnych zmian przednowotworowych i nowotworowych. Czyli w fazie początkowej rozwoju choroby, kiedy to objawy są prawie niewyczuwalne przez pacjentkę i mogą nie być widoczne w badaniu ginekologicznym. W diagnostyce nowotworowej niezwykle ważny jest czas, dlatego tak ważne jest obserwowanie własnego ciała i podejmowanie odpowiednich działań w każdej niepokojącej nas sytuacji.
Należy pamiętać, że często stany przedrakowe, jak i wczesne raki w badaniu ginekologicznym występują pod postacią nadżerki, czasem w ogóle są niewidoczne, dlatego regularne wykonywanie cytologii ma tak duże znaczenie. W przypadku nieprawidłowego wyniku cytologii nasuwającego podejrzenie zmian przed i nowotworowych należy poszerzyć diagnostykę o kolejne badania, które wskaże lekarz prowadzący.

Alternatywą do konwencjonalnej cytologii jest technologia cytologii jednowarstwowej (oparta na technologii SurePath™), która stanowi realny postęp w jakości tego typu badań. Cytologia jednowarstwowa jest to innowacyjna technika, która pozwala na osiągnięcie dużo wiarygodniejszych wyników badań niż w przypadku cytologii konwencjonalnej. Celem badania cytologicznego rozmazów z części pochwowej szyjki macicy jest ocena, czy złuszczające się komórki są prawidłowe czy patologiczne. W rozmazach obok komórek nabłonkowych pochodzących z tarczy i kanału szyjki macicy, a niekiedy nawet z jamy macicy występują często komórki nienabłonkowe (np. krwinki czerwone, limfocyty, komórki zapalne, komórki martwicze i resztki cytoplazmy). To właśnie te komórki, określane jako tło rozmazów, dostarczają informacji, co do odpowiedzi tkanki pacjentki na toczący się proces patologiczny.

Test HPV wykrywa, zależnie od rodzaju, obecność materiału genetycznego – od dwóch do trzydziestu siedmiu genotypów wirusa brodawczaka ludzkiego, czyli wirusa HPV. Obecnie znamy ponad 120 odmian wirusa HPV, z czego ponad 40 przekazywanych jest drogą płciową. Większość z nich nie powoduje żadnych objawów, a zakażenie nimi mija samoistnie w okresie do 2 lat, jednakże niektóre typy wirusa prowadzą do rozwoju raka szyjki macicy. Wirusy możemy podzielić na niskoonkogenne (niskiego ryzyka) oraz wysokoonkogenne (wysokiego ryzyka). Wirusy niskiego ryzyka odpowiedzialne są, zarówno u kobiet jak i mężczyzn, za powstawanie łagodnych zmian brodawkowatych narządów rozrodczych (określanych jako kłykciny kończyste). Statystycznie, przewlekła infekcja HPV zwiększa 500-krotnie ryzyko rozwoju raka szyjki macicy. Potwierdzono w testach, że DNA HPV jest obecne w 99,7% przypadków raka szyjki macicy, zatem to oznacza, że HPV ma wpływ na prawie każde zachorowanie na tą przypadłość. Zakażenie typami HPV wysokoonkogennym związane jest również z występowaniem innych, rzadszych nowotworów narządów moczowo-płciowych, takich jak rak odbytu, pochwy i sromu, a także gardła czy języka.

Wirusy te można podzielić na dwie grupy:
• wirusy niskoonkogenne (niskiego ryzyka): wśród nich najczęstsze to HPV typ 6, 11
• wirusy wysokoonkogenne (wysokiego ryzyka): wśród nich najczęstsze to HPV typ 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58 i 59
Nie istnieje 100% metoda wyleczenia zakażenia wirusem HPV, jednak wykonanie testu pozwoli na podjęcie odpowiedniej profilaktyki zapobiegającej rozwojowi raka szyjki macicy.