Konsultacja/diagnoza integracji sensorycznej (SI)

Konsultacja/diagnoza integracji sensorycznej (SI)

W zakresie diagnozy SI terapeuta:

• przeprowadza wywiad oraz testy,
• stawia rozpoznania,
• kwalifikuje do terapii,
• udziela zaleceń do pracy z pacjentem w domu.

Uwaga: pisemna opinia wystawiana jest na prośbę pacjenta i jest dodatkowo płatna.

Terapia integracji sensorycznej to jedna z metod, wykorzystywanych w pracy z dziećmi, u których obserwuje się m.in. opóźnienia w nabywaniu nowych umiejętności ruchowych i w rozwoju mowy, trudności w uczeniu się obniżony poziom koordynacji ruchowej, nadpobudliwość psychoruchową, wzmożoną lub obniżoną wrażliwość na bodźce czy problemy z koncentracją. Terapia SI najczęściej przebiega w formie atrakcyjnej zabawy, np. huśtanie się w hamakach, balansowanie, zabawy z piłką czy na trampolinie, rozpoznawanie przedmiotów tylko po dotyku. Dzięki takim ćwiczeniom układ nerwowy i dziecka uczy się właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne i integracji wrażeń odbieranych przez różne zmysły. Właściwa diagnoza i prowadzenie zajęć przez wykwalifikowanego terapeutę pozwalają na uzyskanie już po kilku miesiącach poprawy sprawności fizycznej dziecka czy koncentracji.

Terapia integracji sensorycznej jest wykonywana głównie w celu uzyskania odpowiedniej reakcji adaptacyjnej na codzienne bodźce. Pomaga także w interakcjach społecznych.

Zajęcia mogą obejmować m.in. ćwiczenia rozwijające:

• zmysł dotyku (np. zabawy ciastoliną, piaskiem kinetycznym, chodzenie bosymi stopami po różnych powierzchniach),
• zmysł równowagi (np. zabawy ze staniem na jednej nodze, turlanie w beczce, zabawa w „naleśnika” – zawijanie kocem i odwijanie),
• zmysł proprioceptywny (np. rozciąganie, turlanie się, skakanie na matę),
• zmysł wzroku (np. zgadywanie odległości, „wędkowanie”),
• słuch (np. lokalizowanie skąd pochodzi dźwięk, powtarzanie rytmu klaskania),
• węch (np. wbijanie goździków w owoc)
• koordynację obustronną i przekraczanie linii środka ciała (np. sięganie lewą ręką do prawej kieszeni),
• a także ćwiczenia z motoryki małej (np. przypinanie klamerek).

Kluczowa w powodzeniu terapii jest systematyczna praca z dzieckiem zarówno na zajęciach terapeutycznych, jak i w domu. Terapia wskazana jest dla dzieci m.in. z zaburzeniami integracji sensorycznej, ze spektrum autyzmu (autyzm, zespół Aspergera), z zespołem Downa, z ADHD, z mózgowym porażeniem dziecięcym, niewidomych, z wadą słuchu.

Integracja sensoryczna (ang. Sensory Integration) jest częścią rozwoju i uczenia się każdego dziecka. To proces, w którym układ nerwowy przetwarza, interpretuje i reaguje na bodźce docierające do mózgu z narządów zmysłów – integruje bodźce sensoryczne z działaniem.

Informacje sensoryczne są odbierane przez zmysły: wzroku, słuchu i równowagi, dotyku, smaku i zapachu, propriocepcji (zmysłu kinestetycznego, czucia głębokiego związanego ze świadomością i orientacją ułożenia części własnego ciała) oraz przez interoreceptory znajdujących się w ścianach narządów wewnętrznych oraz naczyń krwionośnych, odpowiedzialne są za tzw. czucie trzewne.

Integracja sensoryczna jest ważna we wszystkich czynnościach, które musimy wykonywać na co dzień, takich jak: ubieranie się, jedzenie, poruszanie się, spotkania towarzyskie, nauka i praca.